sararken
etrafını
köstebek
yuvalarına saklanmaya çalışan
aklı
hala bir türlü bitiremediği
saklambaç
oyununda kalmış,
şaşkın
bir çocuk.
Gelip
gidip sirkin sahibine yaranmaya çalışmış
sahne
arkasına bırakılmış geçmişi
bir
kördüğüm.
Boşluklarda
yaşamayı,
kendi
yolu olarak görmekten utanmayan
gösterisiyle
etrafındakileri afallatan
körkütük
sarhoş bir çocuk.
Gündüzler
ölüyor, geceler doğuyor her defasında
aklında
kör bir sancı
oturuyor, kalkıyor
düşünüyor,
buluyor
kaybediyor,
konuşuyor
susamıyor
hep
aynı varoluş,
her
şey yine
yeniden aynı.
''Kesin yine düşmeyecek'' diye söylenirken
ipi
sallamak için yukarıya çıkar
cesaretinin
elinden tutan şaşkın çocuk.
Düşünüyor
ki,
o
cambaz ipten bu defa düşecek
ve
hayat
denilen palyaço
bu
cinayete üzülmeyecektir artık.
rsk
